دیروز استاد زبانم باهام حرف زد. از اینکه چطور تا دو ترم قبل یه سر و گردن از بقیه بهتر بودم و حالا نه. از اینکه چقدر افت کردم. از دیروز دارم فکر میکنم به علتِ این افت. فکرم خیلی جاها رفت. شبیه دیگران شدن، خرگوش و لاک پشت، وقفه ی بین خوندنم و ... ولی مهم ترین چیزی که پیدا کردم این بود. اهمیت دادن به القاب بیشتر از توانایی ها. حالا که یه ترم دیگه مونده تا این دوره رو تموم کنم، تمرکزم بیشتر از یادگیری روی لقبِ فارغ التحصیله. به کیفیت توجه نمیکنم و فقط میخوام برم جلو تا برسم به ته دوره. دارم فکر میکنم خیلی جاها دچار این اشتباه شدم. خیلی جاها عنوان و لقبی رو به دست اوردم که توانایی هام پشتوانه ش نبوده. دارم فکر میکنم زندگیِ لقب محور چقدر میتونه پر زرق و برق و در عین حال توخالی باشه.

26 تیر 1397