انگار که توی یه قدمی خوشبختی ایستاده باشم و هزار سال زمان بخواد طی کردن
این یه قدم. که هرچی بری بهش نرسی. شبیه یه توهم، یه تصویر غیرواقعی، که
دستت رو دراز میکنی برای گرفتنش اما مشتت پوچه. مثل تماشا کردنِ یه فیلم.
که قشنگیش مستت میکنه ولی این تو نیستی که زندگیش میکنی. فقط یه تماشاگری
که توی تاریکی نشسته و به یه نقطه نورانی نگاه میکنه.
9 فروردین 1397