چند ماه پیش به این نکته توجه کردم که بر اساس یه قانون نانوشته، هربار که قراره برم خونه‌ی دوستام، براشون شیرینی یا شکلات می‌خرم. بعد فکر کردم که چرا وقتی این همه خوراکی متنوع و هیجان‌انگیز توی دنیا وجود داره، مدام باید به یه گزینه‌ی تکراری رو بیارم؟ بعد هم نشستم و به انواع خوراکی‌های جایگزینی فکر کردم که خیلی از آدم‌ها در حالت عادی ریسک امتحان کردنشون رو نمی‌پذیرن و من می‌تونم به جای اون‌ها ریسک کنم. بعد از تصور خودم، در حالیکه دارم با مثلا یک بسته از اون پنیرهای شگفت‌انگیزی که همیشه از توی یخچال‌ فروشگاه محبوبم بهم چشمک می‌زنن، وارد خونه‌ی دوستم می‌شم، به وجد اومدم! بعد هم کرونا وارد ایران شد و قضیه‌ی مهمونی رفتن از بیخ‌وبن کنسل!