من آدمِ پایبندی به برنامه ریزی های خشک و جزئی نیستم. امروز که برای چندمین بار توی اجرای یه برنامه خشک شکست خوردم فهمیدم که ردیف کردن مقررات و جزئیات زیاد نه تنها باعث تعهدم به اون برنامه نمیشه بلکه چون آدم کمال گراییم، کوچیکترین انحراف از جزئیات باعث میشه کل برنامه رو رها کنم. دارم به تفاوت های فردی فکر میکنم. به اینکه کپی کردن راه موفقیت آدم های دیگه بدون توجه به ویژگی های خودمون چقدر میتونه مخرب باشه. شبیه انداختن کلید اشتباه توی قفل و زور زدن بی حاصل. فکر میکنم بدونِ خودشناسی، تلاش بیهوده ست و از اونجایی که خودشناسی یه پروسه سخت و چالش برانگیزه، سعی میکنیم دورش بزنیم. اینه که به جای ساختن راهی که مخصوصِ ماست، رو میاریم به استفاده کردن از راه آدم های دیگه. راحت اما بی نتیجه.

16 اردیبهشت 1397